Month: April 2020

Parochies zonder priester, eucharistievieringen op ongeschikte uren, gebedsdiensten zonder communie: dat hoeft toch allemaal niet? Waarom blijven de noodzakelijke kerkhervormingen zolang uit? Wij, Vlaamse gelovigen, vragen onze bisschoppen om de impasse waarin we terechtgekomen zijn te doorbreken. We doen dit in verbondenheid met medegelovigen in Oostenrijk, Ierland en vele andere landen, die eveneens aandringen op hervormingen die voor de kerk levensnoodzakelijk zijn.

Wij begrijpen niet waarom de leiding van onze plaatselijke gemeenschappen (parochies bijvoorbeeld) niet wordt toevertrouwd aan een man of een vrouw, gehuwd of ongehuwd, beroepskracht of vrijwilliger, die daartoe de nodige vorming heeft gekregen. We hebben toegewijde herders nodig.

Wij begrijpen niet waarom deze medegelovigen niet zouden mogen voorgaan in de zondagsvieringen. We hebben in elke levende gemeenschap liturgische voorgangers nodig.

Wij begrijpen niet waarom – waar geen priester voorhanden is – een woorddienst met communie niet zou mogen.

Wij begrijpen niet waarom bekwame leken en gevormde godsdienstleerkrachten niet zouden mogen preken. We hebben het woord Gods nodig.

Wij begrijpen niet waarom aan gelovigen van goede wil die na een scheiding hertrouwd zijn de communie moet geweigerd worden. Ze horen er evenwaardig bij.

Gelukkig zijn er al plaatsen waar men wél; zo bezig is.

Wij pleiten er tevens voor dat binnen de kortste tijd zowel gehuwde mannen als vrouwen tot het priesterambt worden toegelaten. Wij, gelovigen, hebben hen nu broodnodig.8233 gelovigen tekenden dit manifest.

Een delegatie van de Werkgroep Kerkenwerk is vandaag, donderdag 9 februari, in Mechelen ontvangen door de Vlaamse bisschoppen en heeft hen het Manifest Gelovigen nemen het woord en de namenlijst van de ondertekenaars overhandigd.

Het Manifest, dat een oproep is aan de Vlaamse bisschoppen om door hervormingen de impasse te doorbreken waarin de Kerk in Vlaanderen is terechtgekomen, is door 8235 gelovigen onderschreven, hoofdzakelijk via het internet, sommigen ook schriftelijk.

Vele, maar niet alle ondertekenaars hebben aangegeven op welke manier zij bij de Kerk betrokken zijn. Daaruit kan worden afgeleid dat ten minste 304 priesters, 41 diakens, 184 pastores, pastoraal werk(sters) en parochieassistenten, en 89 religieuzen het Manifest ondertekend hebben, naast honderden mensen uit de onderwijs- en universitaire wereld en tientallen verantwoordelijken van christelijke geïnspireerde bewegingen en organisaties. Bovenal hebben een paar duizend ondertekenaars aangegeven dat zij op een of andere manier actief zijn in een parochie of een christelijke beweging of organisatie.

Het Manifest is overhandigd aan de bisschoppen van Brugge (Jozef De Kesel), Gent (Luc Van Looy), Hasselt (Patrick Hoogmartens) en Mechelen-Brussel (André-Joseph Léonard), en de hulpbisschoppen van Brussel (Jean Kockerols) en Vlaams-Brabant en Mechelen (Leon Lemmens). De bisschop van Antwerpen (Johan Bonny) was wegens een buitenlandse opdracht afwezig.

Na de overhandiging van het Manifest en de namenlijst van de ondertekenaars, konden de delegatieleden het initiatief ruim toelichten. Ze wezen erop dat het uiting geeft van een oprechte bezorgdheid voor de toekomst van de Kerk in Vlaanderen — en Kerk die nodig is en blijft om het Evangelie en de christelijke boodschap te verkondigen, te beleven en in concrete daden van zielzorg en mensenzorg om te zetten. De grote respons en, vooral, de kwaliteit van de ondertekenaars tonen aan dat vele kerkbetrokken en kerkactieve gelovigen die bezorgdheid delen en de noodzaak van kerkelijke hervormingen onderschrijven.